Operacja obrzezania jest niewielkim zabiegiem urologicznym. Wykonywana jest przeważnie w znieczuleniu miejscowym – nasiękowym, jak i ogólnym. Operator nakłuwa kilkakrotnie okolice podstawy prącia w celu podania znieczulenia. W trakcie zabiegu może Pan odczuwać dotyk, ale nie będzie się to wiązało z bólem w operowanej okolicy. Następnie wycinany jest nadmiar napletka na wysokości rowka zażołędnego. Po zaopatrzeniu krwawiących naczyń pozostała skóra prącia zostaje przyszyta do skóry poniżej rowka zażołędnego. Standardowo stosuje się szwy wchłanialne, które rozpuszczają się i samoistnie wypadają po 3–4 tygodniach. Dzięki temu nie ma potrzeby ich usuwania. Czas operacji wynosi około 30 minut. Po zabiegu pacjent ma nałożony na prącie opatrunek, który w większości wypadków należy zmienić następnego dnia w godzinach popołudniowych. Zabieg nie jest zwykle związany z koniecznością hospitalizacji i w niedługim czasie po jego zakończeniu pacjent może wrócić do domu.
Po wykonaniu obrzezania żołądź jest całkowicie lub częściowo odsłonięta - zarówno w stanie spoczynku jak i w stanie wzwodu.
Alternatywą obrzezania jest operacja plastyczna, mająca na celu jedynie poszerzenie ujście napletka. Istotą zabiegu plastycznego jest zachowanie funkcjonalności napletka po operacji. Napletek po wykonaniu korekcji przykrywa żołądź w całości i wygląd prącia pacjenta niczym się nie różni od wyglądu prącia zdrowego, nieoperowanego mężczyzny. Zabieg zalecany jest w przypadkach, gdy zwężenie napletka nie jest duże. Wykonanie plastyki często nie rozwiązuje problemu na stałe. Okazuje się bowiem, że wykonane poszerzenie jest za małe albo powstałe w wyniku nacięcia blizny. Skutkiem tego może być ponowne zwężenie napletka.
Dlatego jako metodę dającą gwarancję całkowitego wyleczenia ze stulejki zaleca się obrzezanie

Obrzezanie wykonuje się u mężczyzny, który ze względu na nadmiar napletka ma problemy z satysfakcjonującym współżyciem seksualnym, u którego występują z tego powodu nawracające infekcje lub problemy z oddawaniem moczu. Nieleczona zaawansowana stulejka uniemożliwia współżycie, może również powodować poważne stany zapalne i całkowite zatrzymanie moczu. Im później wykonuje się zabieg obrzezania, tym bardziej zaawansowane są zmiany zapalne, które wpływają na gorszy efekt kosmetyczny po zabiegu. Ponadto długotrwała stulejka istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia raka prącia.

Objawy związane ze stulejką mogą być następujące:

• ból podczas stosunku
• trudności lub brak możliwości odprowadzenia napletka
• nawracające infekcje żołędzi prącia oraz układu moczowego

Z zabiegiem obrzezania związane jest ryzyko wystąpienia pewnych następstw i powikłań. Należą do nich:

• Infekcja
  Każdy zabieg operacyjny wiążący się z przecięciem ciągłości tkanek obarczony jest ryzykiem infekcji. Miejscowo dochodzi do zaczerwienienia, ocieplenia obszaru oraz może dochodzić do wypływu treści ropnej. Celem minimalizacji ryzyka infekcji zabieg wykonywany jest w sterylnych warunkach, po oczyszczeniu operowanej okolicy środkiem dezynfekującym. W okresie okołooperacyjnym niektórym pacjentom podaje się profilaktycznie antybiotyk. Po zabiegu zaleca się dbałość o higienę rany po to, by uniknąć infekcji.
• Krwawienie miejscowe
  W rzadkich przypadkach po kilku–kilkunastu godzinach od zabiegu może wystąpić krwawienie miejscowe objawiające się przekrwieniem czystego uprzednio opatrunku i aktywnym sączeniem się krwi. W takim przypadku zaleca się uciśnięcie krwawiącego miejsca czystym jałowym opatrunkiem. Jeżeli po kilkunastu minutach krwawienie utrzymuje się, proszę pilnie skontaktować się z ośrodkiem, w którym przeprowadzono zabieg
• Krwiak
  Krwiak występuje w przypadkach, kiedy wynaczyniona krew rozpycha i uciska tkanki, nie powodując ich uszkodzenia. Krwiak jest zjawiskiem pospolicie znanym i w ogromnej większości przypadków niegroźnym, gdyż z powodu swojej znikomej wielkości łatwo ulega resorpcji. Zmienia on swoją barwę od czerwonej przez siną do brunatnożółtej, aż znika bez śladu. Zmiana barwy jest związana z rozkładem hemoglobiny zawartej w wynaczynionych krwinkach czerwonych.
• Zaburzenia gojenia się rany
  Mimo zachowania wszystkich zasad aseptyki i antyseptyki podczas zabiegu, okolica operowana jest narażona w okresie pooperacyjnym na częste drażnienie przez bieliznę oraz kontakt z moczem. Z tego powodu rana może nie goić się prawidłowo. Bardzo istotne jest, aby w okresie pooperacyjnym unikać wzwodów i zaniechać współżycia przez okres 6 tygodni. Niestosowanie się do tej zasady może doprowadzić do rozerwania szwów i rozwoju stanu zapalnego, a w efekcie nieestetycznych blizn. W przypadku, gdy stan rany w okresie pooperacyjnym zaniepokoi Pana, zaleca się skontaktować z urologiem prowadzącym, aby ocenić, czy konieczna jest interwencja zabiegowa lub stosowanie antybiotyku.
• Uszkodzenie żołędzi prącia
  W przypadku zaawansowanych postaci stulejki z obecnością nasilonych zmian zapalnych chorobą zajęta może być również żołądź prącia. W takim przypadku po zabiegu żołądź prącia i/lub trzon prącia mogą być zdeformowane.
• Nawrót zwężenia po operacji plastyki stulejki
• Inne powikłania występują niezwykle rzadko, mogą jednak być potencjalnie groźne dla zdrowia i życia chorego. Dotyczą one między innymi reakcji uczuleniowej na stosowane leki, w tym lek znieczulający miejscowo

Jeśli jest Pan uczulony na jakiekolwiek leki, a w szczególności na środki miejscowo znieczulające, należy ten fakt bezwzględnie zgłosić urologowi przed operacją.