Przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego TURBT

Przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego TURBT

Do zabiegu kwalifikują się pacjenci:
• z guzem pierwotnym, którzy nie byli wcześniej operowani.
• z nowotworem o stopniu zaawansowania określanym jako Ta i T1 (czyli nienaciekającym błony mięśniowej)
• z zaawansowanym, naciekającym nowotworem, gdy leczenie radykalne nie jest możliwe
TURBT wykonywana jest najczęściej w znieczuleniu podpajęczynówkowym. Pacjent nie odczuwa bólu od pasa w dół, jednak pozostaje świadomy podczas całego zabiegu (możliwa jest także sedacja - płytki sen. W szczególnych sytuacjach może być konieczne zastosowanie znieczulenia ogólnego. O fakcie tym zadecyduje i poinformuje lekarz anestezjolog odpowiedzialny za bezbólowy przebieg zabiegu.
dane pacjenta
W trakcie operacji specjalne narzędzie (resektoskop) jest wprowadzane przez cewkę do pęcherza moczowego. Resektoskop zbudowany jest z układu optycznego przekazującego obraz endoskopowy oraz z części pracującej wyposażonej w ruchomą pętlę diatermiczną. Przez pętlę przepływa prąd elektryczny o wysokiej częstotliwości, co umożliwia cięcie tkanek i koagulację krwawiących naczyń. Za pomocą resektoskopu operator wycina guz z pęcherza. W związku z krwawieniem, które występuje podczas zabiegu, niezbędna jest następnie koagulacja (przyżeganie) krwawiących miejsc. Czas operacji zależy od wielkości i rozległości zmian w pęcherzu moczowym i wynosi od kilku do kilkudziesięciu minut. Po zabiegu w pęcherzu moczowym pozostawiony zostanie cewnik, który zwykle jest usuwany następnego dnia. Wycięty podczas zabiegu materiał jest przesyłany do badania mikroskopowego (histopatologicznego) celem oceny stopnia zaawansowania nowotworu. Od wyniku badania histopatologicznego uzależnione jest dalsze leczenie.

Kiedy wykonuje się TURBT?

TURBT jest wykonywana u pacjentów ze zdiagnozowanym pierwszorazowym guzem pęcherza moczowego lub w wypadku stwierdzonego w cystoskopii kontrolnej lub USG nawrotu raka. Kwalifikuje się do tej metody tych pacjentów, u których nowotwór nie nacieka warstwy mięśniowej pęcherza moczowego. Zabieg ten wykonuje się również u niektórych chorych z rakiem naciekającym warstwę mięśniową pęcherza, u których leczenie radykalne nie jest możliwe (np. ze względu na choroby towarzyszące czy brak zgody pacjenta). W niektórych wypadkach TURB ma charakter diagnostyczny – gdy urolog podejrzewa zmiany w określonym miejscu pęcherza moczowego, wówczas może za pomocą pętli resektoskopu pobrać z niego wycinki do badania histopatologicznego.

Objawy związane z rakiem pęcherza moczowego mogą być następujące:

  • Chory może zaobserwować czerwone zabarwienie moczu lub mocz może wyglądać normalnie, ale krwinki czerwone mogą być stwierdzone w badaniu mikroskopowym moczu
  • Częstomocz
  • Ból podczas oddawania moczu
  • Ból w okolicy lędźwiowej
  • Bóle podbrzusza
Co trzeba wiedzieć o zabiegu TURBT? Podczas operacji

Podczas operacji standardowo stosuje się znieczulenie podpajęczynówkowe. Dzięki temu utrzymana zostanie świadomość, jednak nie będzie odczuwany ból związany z toczącą się operacją. W trakcie tego znieczulenia możliwa jest również sedacja (płytki sen). Dla wielu pacjentów jest to istotny czynnik, który poprawia komfort psychiczny podczas pobytu na bloku operacyjnym. Czasami okazuje się być potrzebne zastosowanie znieczulenia ogólnego. W trakcie takiego znieczulenia pacjent śpi. Zostanie wybudzony dopiero po zakończeniu zabiegu.

W bardzo szczególnych przypadkach urolog może zadecydować o znieczuleniu nerwu zasłonowego. Procedurę te wykona anestezjolog tuż przez samym zabiegiem TURB

 

Po operacji

Od wczesnych godzin porannych następnego dnia po zabiegu należy rozpocząć spożywanie dużych ilości płynów (2-2,5 l/dobę). Ma to na celu sprawne płukanie pęcherza moczowego i zapobiega tworzeniu się skrzepów.

Najczęściej w pierwszej dobie po zabiegu usuwany jest cewnik z pęcherza moczowego i pacjent jest wypisywany do domu. W niektórych wypadkach cewnik musi pozostać w pęcherzu jeszcze kilka dni, jednak zazwyczaj nie jest to przeszkodą w wypisaniu pacjenta do domu – cewnik można usunąć w warunkach ambulatoryjnych w miejscu zamieszkania.

Wskazane jest uprzednie zorganizowanie transportu do miejsca zamieszkania, gdyż po operacji nie powinno się prowadzić żadnych pojazdów. Należy również w planach osobistych i zawodowych uwzględnić pooperacyjny okres przeznaczony na rehabilitację. Trwa on zwykle około 1-2 tygodnie. W tym czasie należy unikać ciężkiej pracy fizycznej.

Po upływie kilku tygodniach dostępny będzie wynik badania histopatologicznego. Po uzyskaniu wyniku należy się w każdym przypadku zgłosić do urologa prowadzącego. Ustalenie ostatecznego rozpoznania pooperacyjnego w oparciu o wynik badania histopatologicznego będzie mieć istotny wpływ na dalsze leczenie.

Ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych

Każda procedura zabiegowa wiąże się z ryzykiem wystąpienia zdarzeń niepożądanych. Większość pacjentów czuje się dobrze po zabiegu TURBT, jednak w niektórych przypadkach mogą wystąpić niepożądane następstwa i powikłania, takie jak:

Masywne krwawienie. Nieznaczne i umiarkowane krwawienie jest naturalnym następstwem zabiegu TURBT (zwłaszcza u chorych z dużym guzem) i nie stanowi dla pacjenta większego zagrożenia. Krwiomocz ustępuje z reguły samoistnie po kilku dniach. Natomiast masywne krwawienie wymagające ponownej interwencji endoskopowej zdarza się po zabiegu TURBT rzadko. Ważne jest, żeby w przypadku nagłego wystąpienia masywnego krwiomoczu (wówczas mocz ma zabarwienie wiśniowobrunatne i widoczne są liczne skrzepy) niezwłocznie zgłosić się do oddziału urologicznego, w którym został przeprowadzony zabieg TURBT.

Przejściowe utrudnienie oddawania moczu. Może wystąpić w pierwszych dniach po operacji u niektórych pacjentów. Czasami może dojść do zatrzymania moczu, wymagającego dłuższego utrzymania cewnika w
pęcherzu moczowym. Jest spowodowane przeważnie wynikiem obrzęku cewki moczowej bądź zatkania światła cewki przez skrzepy lub fragmenty tkanek.

Infekcja układu moczowego i uogólnione zakażenie. Po zabiegu TURBT może dojść do zakażenia układu moczowego. Z tego powodu przed zabiegiem zaleca się zawsze wykonanie posiewu moczu, celem ustalenia obecności bakterii w moczu oraz określenia ich wrażliwości względem antybiotyków. Ponadto w trakcie zabiegu stosuje się profilaktyczną antybiotykoterapię. W bardzo rzadkich przypadkach, zwłaszcza u chorych z osłabioną odpornością i zakażonych agresywnym szczepem bakterii, może dojść do uogólnionego zakażenia bakteryjnego organizmu (sepsy). Wówczas konieczny jest dłuższy pobyt w szpitalu i leczenie antybiotykami podawanymi dożylnie.

Ciężkie powikłania występują wyjątkowo rzadko. Należą do nich: perforacja (przedziurawienie) pęcherza moczowego, uszkodzenie cewki moczowej, przetoka pęcherzowo-jelitowa, pęcherzowo-pochwowa (u kobiet) i inne. Takie powikłania w większości dotyczą skomplikowanych przypadków, w których rak pęcherza moczowego jest bardzo zaawansowany i/lub występują inne choroby pęcherza moczowego oraz dolnych dróg moczowych. Takie powikłania mogą wymagać dalszego leczenia chirurgicznego (w tym operacji otwartych).

Używamy plików tekstowych zwanych „cookies” („ciasteczka”), by uczynić naszą stronę łatwiejszą w użytkowaniu. Dowiedz się więcej.

x