Usunięcie jądra (Orchidectomia)

Orchidektomia radykalna jest zabiegiem przeznaczonym dla pacjentów z potwierdzonym guzem jądra co najmniej w badaniu USG. Przed zabiegiem niezbędne jest oznaczenie markerów nowotworowych. W przypadku chęci posiadania dzieci po zabiegu orchidektomii radykalnej, wskazane jest oddanie nasienia do banku spermy przed podjęciem procesu leczenia.

Radykalne usunięcie jądra jest zabiegiem urologicznym wykonywanym przeważnie w znieczuleniu podpajęczynówkowym. Lek znieczulający podaje się do płynu mózgowo-rdzeniowego. To bezpieczny i szeroko stosowany sposób znieczulania. Przez pacjentów najczęściej określane jako znieczulenie do kręgosłupa. Dzięki temu utrzymana zostanie świadomość, jednak nie będzie odczuwany ból związany z toczącą się operacją. W trakcie tego znieczulenia możliwa jest również sedacja (płytki sen). Dla wielu pacjentów jest to istotny czynnik, który poprawia komfort psychiczny podczas pobytu na bloku operacyjnym

W szczególnej sytuacji może zostać zastosowane znieczulenie miejscowe – nasiękowe. Operator nakłuwa kilkakrotnie okolice kanału pachwinowego oraz moszny w celu podania znieczulenia.

Każda procedura zabiegowa wiąże się z ryzykiem wystąpienia zdarzeń niepożądanych. Większość pacjentów czuje się dobrze po zabiegu orchidektomii, jednak w niektórych przypadkach mogą wystąpić niepożądane następstwa i powikłania, takie jak:

Infekcja (zropienie rany, zakażenie układu moczowego) Każdy zabieg operacyjny wiążący się z przecięciem ciągłości tkanek obarczony jest ryzykiem infekcji. Miejscowo dochodzi do zaczerwienienia, ocieplenia obszaru oraz może dochodzić do wypływu treści ropnej. Celem minimalizacji ryzyka infekcji, zabieg wykonywany jest w sterylnych warunkach, po oczyszczeniu operowanej okolicy środkiem dezynfekującym. W okresie okołooperacyjnym niektórym pacjentom podaje się profilaktycznie antybiotyk. Po zabiegu zaleca się dbałość o higienę rany po to, by uniknąć infekcji.

Wystąpienie infekcji wiąże się z koniecznością przedłużonej antybiotykoterapii. W rzadkich przypadkach może być konieczna antybiotykoterapia dożylna oraz/lub chirurgiczne opracowanie rany.

Krwiak pachwiny, moszny lub przestrzeni zaotrzewnowej Krwiak występuje w przypadkach, kiedy wynaczyniona krew rozpycha i uciska tkanki, nie powodując ich uszkodzenia. Krwiak jest zjawiskiem pospolicie znanym i w ogromnej większości przypadków niegroźnym, gdyż z powodu swojej znikomej wielkości łatwo ulega resorpcji. Zmienia on swoją barwę od czerwonej przez siną do brunatnożółtej, aż znika bez śladu. Zmiana barwy jest związana z rozkładem hemoglobiny zawartej w wynaczynionych krwinkach czerwonych.

Chociaż krwiak występuje dość rzadko, jego powstanie zwiększa się w przypadkach operowania dużych, rozległych zmian nowotworowych. W większości przypadków wystarczające jest postępowanie zachowawcze. Polega ono na dłuższym utrzymaniu drenu oraz zastosowaniu elewacji moszny oraz leczenia przeciwzapalnego i przeciwbólowego, prowadzącego zwykle do samoistnego wchłonięcia się krwiaka. W rzadkich przypadkach, gdy krwiak jest duży, konieczna może okazać się ponowna operacja, polegająca na otwarciu moszny i usunięciu krwiaka oraz zatamowaniu krwawienia. Krwawienie zagrażające zdrowiu chorego występuje po orchidektomii niezwykle rzadko. Takie powikłanie wymaga doraźnej interwencji chirurgicznej.

Ból, dyskomfort, zaburzenia czucia

U stosunkowo dużej liczby pacjentów występują doznania wynikające z podrażnienia tkanek i nerwów w trakcie zabiegu operacyjnego oraz po nim. Odczucia te mogą się utrzymywać krótko po zabiegu (dni, tygodnie) lub mogą mieć charakter przewlekły, tj. utrzymywać się latami. Odczucia mogą mieć charakter dyskomfortu, bólu, zaburzenia czucia okolic pachwiny i moszny lub bólów fantomowych.

Wznowa miejscowa nowotworu Wynika z pozostawionych komórek najczęściej w przypadku wyłuszczania rozległego nowotworu

Zawał serca lub udar może wystąpić z powodu obciążenia serca

Zakrzepy w kończynach dolnych powodujące ból i obrzęk. W skrajnych przypadkach część skrzepu może oderwać się i przedostać do płuc, powodując zatorowość płucną.

Przepuklina jest bardzo rzadkim powikłaniem. Zdarza się w przypadku rozejścia się struktur kanału pachwinowego

Zabieg jest wykonywany w dniu zgłoszenia się do placówki medycznej i zwykle nie wiąże się z koniecznością przedłużonej hospitalizacji. Pacjent wychodzi do domu tego samego dnia lub w pierwszej dobie po zabiegu.

Zabieg polega na usunięciu jądra, najądrza i kikuta powrózka nasiennego przez kanał pachwinowy. Cięcie wykonywane jest po stronie chorego jądra na skórze brzucha równolegle do więzadła pachwinowego, które zlokalizowane jest pomiędzy kolcem biodrowym przednim górnym i guzkiem kości łonowej. Długość cięcia wynosi z reguły od 6 - 10 cm i uzależnione jest od warunków operacyjnych. Lokalizacja cięcia powyżej więzadła pachwinowego pozwala na dotarcie do powrózka nasiennego. Kolejnym krokiem jest otwarcie kanału pachwinowego i wypreparowanie powrózka nasiennego. Gdy powrózek nasienny jest dobrze uwidoczniony operator zaciska na nim specjalne klemy, między którymi jest on przecinany. Koniec bliższy powrózka nasiennego - kikut, który pozostaje w kanale pachwinowym zostaje podkłuty i podwiązany nicią chirurgiczną. Koniec dalszy, który połączony jest z jądrem wyciągany jest przez pierścień pachwinowy zewnętrzny na zewnątrz. Jądro po usunięciu wkładane jest do naczynia z formaliną i wysyłane do badania histopatologicznego. Czas operacji usunięcia jądra wynosi 30-60 minut. W czasie zabiegu urolog może pozostawić w ranie pooperacyjnej dren, który odprowadza gromadzącą się krew i surowiczy przesięk. W większości przypadków dren usuwany jest następnego dnia po operacji.